Het "hier-komen" en het loslaten van onze hondjes! Hoe voorkom ik fouten die we allemaal d

Ze zijn los en gelijk door het dolle heen. ook bestaan wij even niet meer! "Hier" roepen of naam roepen heeft geen enkel effect dus geen enkele zin!

Soms beland ik omdat we een nieuw (foster)hondje onder onze hoede hebben in een nieuw klasje op onze KC. Wat mij opvalt is dat we eigenlijk vaak dezelfde fouten maken bij het terug roepen van ons hondje of het van de lijn laten. Zelfs bij mij in de training groep van Agility (beginners) waar je alleen op komt als je het diploma Gehoorzame Hond en AEG (Agility En Elementaire Gehoorzaamheid) hebt, (dus puppy cursus, BOC, Gehoorzame Honden dan AEG) gaan 4 van de 6 honden ervandoor als ze van de lijn worden gehaald om een oefening te doen. Ik sta dan onnodig lang op mijn beurt te wachten omdat de hond eerst weer gevangen moet worden. (En dat 4 x). Maar zelfs van de Agility group die verder zijn dan wij komen af en toe hondjes door ons parcours heen denderen nadat bij hun de riem afgedaan is.

Maar vooral als je voor de eerste keer eigenaar bent en met je nieuwe hondje aan de slag gaat, blijkt dat niet alles vanzelfsprekend is of als vanzelf gaat en dat er heel vaak en heel positief geoefend moet worden.

Het roepen van het hondje terwijl het speelt.

Denk eraan dat je hondje altijd aan het leren is. Bij alles wat het doet. Of je nu aan het trainen bent of je bent slechts een beetje aan het dollen met je hondje.

Dus ook als je hondje aan het spelen is in de tuin en je wilt dat het naar binnen komt. Je roept het bij naam maar het negeert je want het spelen is zo fijn. En jij, vertederd, zo leuk, zo stout, laat het nog maar even doorgaan. Heel menselijk, toch?

Wat leert je hondje? "Ik hoef niet te komen als ze me roepen, als ik bezig ben". En wij willen in deze situatie niet per sé op onze strepen staan en zijn best bereid om een paar x te roepen. Wat nu? Ik stel voor om een wegwerp-roep te verzinnen. Een zgn disposable . Dus niet de "hier!" commando gebruiken waar we later mee gaan trainen want die ontkracht je. Ook niet de naam als je die nog geen attentie waarde hebt gegeven, ik ken hondjes die denken dat ze "Fikkie, Fikkie, Fikkie, hier, gvd Fikkie, nou is het niet leuk meer Fikkie" heten. Maar roep iets in de trant van: "Kom,. kom op, ik heb snoepje. Ga mee naar binnen?" gewoon als je met een kind zou doen. Het maakt dan ook niet zoveel uit of het hondje gelijk komt maar het ziet je weggaan, naar binnen en hoort "snoepje" en geloof me, dat krijgt hééél snel waarde. En je hebt het hondje niet geleerd om het "hier!" te negeren.

"Hier!"

Hoe doe ik dat? "Hier!" een hoge waarde geven?

Stap 1 is de naam attentie waarde geven. Ik zeg de naam en binnen een tel geef ik een voertje. Fikkie, voertje; Fikkie, voertje; Fikkie, voertje. Dat doe ik minstens 30 x. (let op grijp niet eerst naar het voertje voor je de naam noemt want dan wordt dat grijpen naar voertje aangeleerd als attentie waarde, honden leren sneller lichaamstaal dan woorden). Dus je werkt eigenlijk zoals je het hondje clickeren zou aanleren. Als ik dus de naam noem schiet het kopje omhoog "ja baas, gaan we wat doen? Kan ik wat verdienen? Kom op, ik wil wat salaris".

Stap 2 is jojoën. Ook is het net zo belangrijk dat het hondje naar Jolanda luistert.

Ik doe een lange lijn (ong. 10 meter) aan het hondje en we gaan ook op ongeveer die afstand van elkaar staan. Allebei hoogwaardige beloninkjes in de hand, echt iets heerlijks (en de oefening voor het eten doen). Door de lijn is het hondje altijd onder onze controle, (het is belangrijk dat het er niet vandoor kan gaan want dan is de oefening in een klap ontkracht) en dan gaan we "jojoën". Het hondje begint bij Jolanda en die maakt het attent op mij, "kijk baasje, waar is baasje?"

Ik pak nu wel opzichtig een voertje en roep "Fikkie" het hondje kijkt want de naam heeft ondertussen attentie waarde en terwijl het naar me komt zeg ik "hier" en zak op de hurken want op die wijze ben ik veel minder intimiderend. En kom ik veel meer uitnodigend over. Als het hondje dan naar mij komt dan is het gelijk een feestje natuurlijk. Heeft het hondje het voertje op, niet eerder in je enthousiasme, dan zeg ik "kijk vrouwtje, wat doet vrouwtje" dan roept Jolanda de naam "Fikkie", het hondje hoort de naam, ziet Jolanda opzichtig een voertje pakken en wil op haar af stormen. Het heeft een beetje honger. Jolanda zakt dan op de hurken en roept "hier". Dit doen we 2 weken elke dag een keer of 10.

Stap 3 is gebruik maken van etenstijd. Verdeel het voer over een x of 4 per dag. Dit heeft meerdere voordelen.

A. Het hondje heeft niet 1 x maar meerdere keren per dag iets om naar uit te kijken op zo'n lange dag waarin het al moeilijk genoeg is om niet verveeld te raken.

B. Het maagje zit niet in een keer overvol (in vbm maagtorsie ook niet onbelangrijk).

C. Dat zijn meerdere keren per dag waarin het hondje zijn uiterste best zal doen voor de oefening die je van het hondje vraagt voor je de bak neerzet.

Zet het hondje op de plaats, laat eventueel een familielid het bandje even vasthouden. Loop met de bak naar de voerplek. plaats die opzichtig en zeg "hier!" Het hondje zal naar de bak racen en de associatie met "hier!" is snel gelegd.

Ik moet er wel weer even bij zeggen dat de voertjes als beloning bij de totale voer opname van de dag berekend wordt. Zeker als je een hond hebt die groot en zwaar wordt moet de intake gemanaged worden. Overgewicht is fnuikend in de groei. Puppyvet is schattig maar uit den boze boven 2 maanden.

"Hier" oefenen aan de riem.

Op de puppy cursus wordt de "hier" commando aangeleerd aan de riem. Aangeraden wordt om thuis te oefenen maar ik zie op de club al heel vaak dingentjes fout gaan (dus ik hou mijn hart vast voor thuis als er zonder begeleiding geoefend wordt). Men staat met het hondje aan de riem en je moet de "hier" geven. Maar.. de riem staat strak want het snuffelt wat, het dondersteent een beetje met het buur hondje, het heeft echt niet constant aandacht terwijl baasje staat te luisteren naar uitleg dus het "hier" wordt uit het niets gegeven voor het hondje. Natuurlijk begrijp ik dat het begrip leash-pressure een functie heeft maar men moet wel het hondje de kans geven om het commando te laten binnen komen en dan uit te voeren. (Ik moet ook altijd eerst even nadenken als ik een commando van Jolanda krijg voor ik het kan/wil uitvoeren ;-). Zorg dus dat de lijn los hangt en de spanning ervan af is voor je het commando geeft.

Dit doe je door een forse stap naar voren te doen "in de lijn", richting het hondje zodat de lijn los komt te hangen, zeg de naam om de aandacht te krijgen en geef het commando "hier" en dan kan je leash-pressure gebruiken.

Je geleid het hondje naar je toe, zachtjes en rustig, niet met een ruk want dat is een correctie, met veel gevoel maar wel zo dat het weet dat er geen andere optie is dan komen. Is het bij je dan geef je natuurlijk "Jackpot". je leert het hondje dus dat het moet komen, zelfs als de riem los hangt. Als je verder bent kan je een lichte riem aan de halsband laten hangen als je het los probeert.

Onze reactie op niet gelijk komen.

Wat ik ook zie gebeuren zijn de emoties en de emotionele reacties van het baasje (nieuwe baasjes, wij doen dit natuurlijk nooit. Hummm). Het hondje krijgt een standje als hij pas na een aantal keren roepen komt. Net zoals we met kinderen doen, maar daar kun je achteraf mee redeneren. Een hondje leeft in het moment. Je denkt misschien wie doet nou zoiets, zo'n hondje op zijn bliksem geven als hij eindelijk komt? Wel, stel je voor dat je met auto aankomt bij het gebied waar je gaat wandelen. Je opent de deur en de dondersteen schiet ervandoor, rent de straat over en veroorzaakt bijna een verkeersongeval. Je bent dan overstuur, misschien zelfs boos op het hondje en als je dan uiteindelijk je hondje bij je terug geroepen krijgt geef je het, net zoals je bij je kind zou doen, met stemverheffing een standje, ik zie ook soms een tik uitgedeeld, (als je een tik uitdeelt is je relatie voor altijd naar de knoppen. Het zal van je houden maar er blijft altijd wantrouwen naar jou, want je slaat, voor het hondje, zonder rede).

Wat leert je hondje dan als het op zijn falie krijgt? Het uit de auto springen was fun (zelf belonend, want actie na lange tijd gespannen wachten), het wegrennen was big fun, het over straat racen; nog meer lol. maar toen ik bij mijn baasje(s) kwam kreeg ik op mijn falie; NFAA, No Fun At All!

Wat moeten we nu doen in zo'n situatie? Blijf kalm, acteer kalmte, je hondje leest emoties als een bijna paranormaal wezen en weet heus wel dat het fout zat. Hou je relatie met je hondje op het hoogste niveau. Het moet je ten alle tijden kunnen vertrouwen. Er is een gezegde vergeef en vergeet. Ik stel voor om dat voor onze hondjes te veranderen in vergeef maar.. onthoud. Leer ervan. Gewoon altijd aan de lijn doen bij het verlaten van het huis, bij het in en uitstappen van de auto enzovoort. Je hebt dan altijd controle over het hondje. Als je dan niet mag straffen als het eindelijk komt, laat je hondje dan je niet elke keer te slim af zijn door het naar buiten te laten spurten en dan wordt het ook nog beloond als het eindelijk komt. Het klinkt zo simpel! En dat is het ook! Maar je moet het wel gewoon doen!

En als het netjes wacht dan mag het naar buiten en die actie van wachten en dan naar buiten met een blije Yesss van de baas is al zelf belonend, daar hoef je geen voertje bij te pakken!

Het probleem bij het loslaten.

Zoals ik al eerder aan haalde is er bij mij in de groep een probleem bij het begin van een oefening, toestel of hindernis waarbij de honden los moeten. Ik zie 3 en met een paniekkreet erbij 4 verschillende problemen en momenten waarop dan de hond besluit een aantal razende ereronden over het trainingsveld te speren. Ze hebben gewoon geleerd: "dit is het moment dat ik los ben, de riem is af dus arriba, arriba en adios".

Als de honden wat verder zijn merk je dat er verschillende momenten zijn waarop de hond weet: "nu ben ik los".

1. De klik van de haak waarmee de lijn aan de halsband zit en/of de klunk van de haak als die op de vloer valt. Whoemm.... weg!

2. Als de lijn van de halsband wordt gehaald en de hond voelt de spanning daarvan wegvallen en de halsband losser hangt. Whoemm......weg!

3. Als het baasje na het afdoen van de lijn voor de oefening die op de grond gooit om er niet zelf mee te hoeven rennen. Whoemm.....weg!

4. Als de lijn er per ongeluk afgehaald wordt of als de deur opengaat en de baas een paniekkreet laat horen, zoiets als; "ohh shoot!" Whoemm.....weg!

Wat kunnen we hier aan doen?

Laten we eens iets verzinnen dat de basis is van de oplossing voor alle 4 door mij opgesomde triggers. Want dat zijn het. Het triggert de hond om letterlijk even helemaal los te gaan.

We zijn in een park, strand, bos of wandelgebied waar de hondjes los mogen. We halen de lijn eraf en de hondjes mogen even doen wat ze zelf willen. Filmpje maken voor de groep om te laten zien hoe ze genieten!!!!

Echter eerst wel even oefenen met het los laten. Eigenlijk is het oefening Basic Impuls Control. We moeten het hondje hierbij te slim af zijn.

Eerst wat betreft het geluid van de sluiting van de haak. Hou de lijn, die nog steeds aan de halsband zit, in de linkerhand. Achter het hondje. Reik nu met de vrije rechterhand (als je links bent doe je vanzelfsprekend alles andersom) naar de haak van de lijn. Klik met de sluiting maar haal de lijn niet van de halsband.. Als je hondje denkt: "ik hoorde de klik van de sluiting, ik ben los, ik ga!!" Dan heb je hem nog vast. Haha. Zeg niets, ook geen nee, geen negatieve markers niks. Er is niks aan de hand. Nog maar een keer dan. Zelfde? Zelfde reactie van baasje. Maaarrr blijft het hondje bij je? Jackpotten en dan gelijk los en geef een release woord zoals "vrij!" of een verzin een ander release woord zoals oké of ga maar. Het klinkt zo simpel! En dat is het ook! Maar je moet het wel gewoon doen!

Dit lost natuurlijk niets op voor de slimmerds die wachten, "jaha baas dit kunstje ken ik nu wel, een hoop geklik maar nog steeds die spanning van die lijn die aan mijn halsband hangt. Met wie denk je van doen te hebben?" Voor die slimmerds verzinnen we nu weer wat erbij. We gebruiken een tweede lichtgewicht,(lekker goedkoop) riempje als back-up. Het beste werkt het als je ook nog een tuigje hebt en daar het back-up riempje aan vast haakt, maar beide aan de halsband werkt ook wel. (Ook een tweede riempje hoeft niet. Je gebruikt dan de achterkant van de riem als lus maar is niet het handigst). De back-up houden we nu dus in de linkerhand. Op de normale lijn breng je nu wat spanning aan (wat spanning, rrrustugg, geen ruk want dat is een correctie en die verdient je hondje niet en zal het in verwarring brengen) Haal nu die lijn van de halsband af. De hond hoort de klik en evt de klunk van de sluiting op de grond en voelt de ontspanning op de halsband, deze techniek kan je ook gebruiken voor de baasjes waarvan het hondje wacht tot de riem is weggegooid.

foto Halti harnas

Als het hondje weg wil speren heb je het nog aan de back-up, Haha. Zeg niets, ook geen nee, geen negatieve markers, niks. Er is niets aan de hand! Nog maar een keer dan. Zelfde? Zelfde reactie van baasje. Maar blijft het hondje bij je? Jackpotten en dan gelijk los en geef een release woord zoals "vrij!" Er zijn baasjes die als ze klaar zijn met trainen de halsband af doen, en dan de hondjes weg racen zonder op "vrij!" te wachten. Dan kun je met twee en sommige slimmerds moeten met 3 banden getruukt worden en die dan nog denken "aha dit is hem. Whoemm.. weg" daar moet je afwisselend bij de eerste, tweede of derde halsband de "vrij!" geven. Het back-up systeem werkt ook voor je paniek reactie. Dus back-up riempje aan het tuigje, de lijn "per ongeluk" fout aanhaken zodat die valt en dan "ohhh shoot!". We houden het hondje weer onder controle met het back-up riempje. Het klinkt zo simpel! En dat is het ook! Maar je moet het wel gewoon doen! Veel plezier met oefenen.

** Dit is een blog bedoelt om onze grote familie van Marie's Babie's Little Angels Community wat theorie over probleempjes en periodes, die alle hondjes van ons in meer of mindere mate tegenkomen of doorlopen, te helpen in goede banen te leiden en dat absoluut niet als professioneel advies kan dienen. Zijn er werkelijk zware problemen aarzel dan niet om professionele hulp te zoeken.

Greetz, Carlos